ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΥΝΑΤΟΙ ! ! !

Καλησπέρα σας. 

Ξέρω πως διαβάζοντας τον τίτλο του άρθρου το μυαλό σας θα πήγε σε τίποτα παλαιστές ή καρατέκα, όμως όχι, δεν θα αναφερθώ σε αυτούς αλλά στους πραγματικά δυνατούς ανθρώπους που έχουν αυτό που λέμε ψυχή.  

Πρόσφατα είχα δημοσιεύσει δύο άρθρα για το Πάσχα στο χωριό.  Πως θα μπορούσα όμως να αμελήσω να αναφερθώ στους ανθρώπους που ζουν εκεί όλα τους τα χρόνια.  Στις γιαγιάδες μας και τους παππούδες μας.  Πρόσωπα τόσο σημαντικά για εμάς!     

Οι άνθρωποι λοιπόν στα χωριά υπήρξαν κι αυτοί νέοι σαν εμάς.  Κάποιοι μπόρεσαν να μορφωθούν και κάποιοι άλλοι όχι.  Ήταν πολύ δύσκολες οι εποχές εκείνες, με πολέμους, με φτώχεια.  Παρ'ολα αυτά εκεί συναντάς τους πιο απλούς, χαμογελαστούς και καλόκαρδους ανθρώπους.  Είναι η καρδιά του κάθε χωριού και μπορούν να κάνουν την παραμονή σου αξέχαστη.  Ειδικά όταν είσαι σε πολύ μικρή ηλικία.  Το πρωί θα σου ετοιμάσουν ένα πλούσιο πρωινό και θα σου ανάψουν το τζάκι να ζεσταθείς αν είναι χειμώνας.  Θα κάτσετε μπροστά στο τζάκι και θα ακούς ένα σωρό ιστορίες που μπορούν να σου εκμυστηρεύονται για ώρες ολόκληρες.  Μπορούν να σε πάρουν μαζί τους να πάτε να ταϊσετε τα ζώα,  να μαζέψετε τα αυγά και το γάλα ή απλά να κάνεις βόλτα με το γαιδουράκι και να ποτίσετε το περιβόλι.  Είμαι πολύ χαρούμενη που όλα αυτά τα έχω κάνει όσο ήμουν μικρή.  Με έχουν κάνει να αγαπήσω το χωριό και να δεθώ περισσότερο μαζί του.    

Όλοι αυτοί είναι άνθρωποι που έχουν εργαστεί πάρα πολύ σκληρά στη ζωή τους. Με τα χωράφια τους και με τα ζώα τους (ζα όπως τα λέμε στο χωριό μου). Και δεν μιλάω για τους άντρες μόνο. Οι γυναίκες δουλεύουν κι εκείνες εξίσου σκληρά. Δουλειές πάρα πολύ δύσκολες που αν δεν είσαι μαθημένος δεν μπορείς να κάνεις εύκολα. Δουλειές που οι άνθρωποι των πόλεων θα ζορίζονταν αρκετά για να κάνουν. Και δουλειές που κάνουν όσο τα πόδια τους τους κρατάνε όρθιους.  Κι ας έχουν φτάσει τα 90 και βάλε.  Ξυπνάνε από το πρωί στις 5 και τρέχουν στα χωράφια και στα περιβόλια τους.  Και γυρνάνε σπίτι τους το βράδυ.  Με χέρια που όταν σε χαϊδεύουν, μαρτυρούν το πόσο σκληρά έχουν εργαστεί και σε γδέρνουν.  Και χωρίς να παραπονιούνται, ίσα ίσα χαίρονται που έχουν τα χωράφια τους συμμαζεμένα. 

Οι γιαγιάδες, φοράνε τις μαντήλες τους στο κεφάλι, τις λεγόμενες μπόλιες, που αν τις βγάλουν θα δείς κάτι πλεξούδες μέχρι το πάτωμα (εντάξει υπερβάλλω λίγο) τις οποίες τυλίγουν σαν στεφανάκι γύρω από το κεφάλι, τις δένουν και από πάνω φοράνε το μαντήλι.    

via François Bertaiola

via François Bertaiola

via François Bertaiola

via François Bertaiola

via François Bertaiola

via François Bertaiola

Οι παππούδες, κατά το απογευματάκι ανηφορίζουν προς το καφενείο, εκεί που πάνε σχεδόν όλοι οι άντρες στο χωριό. Φοράνε το γιλεκάκι τους, το σακάκι τους, καπελάκι ή τραγιάσκα και πάνε. 

via François Bertaiola

via François Bertaiola

via François Bertaiola

Η μεγάλη τους χαρά φυσικά είναι η περίοδος των εορτών και του καλοκαιριού που επισκέπτονται το χωριό τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους.  Το χωριό γεμίζει με κόσμο που πάει πάνω κάτω, όλοι με το χαμόγελο και την καλή κουβέντα στο στόμα, αμέσως να σε χαιρετίσουν, να σε φιλέψουν και αν δεν σε ξέρουν ή δεν σε αναγνωρίσουν να σου κάνουν την γνωστή ερώτηση "τίνος είσαι εσύ;;;", όπου εσύ πιθανότατα θα πεις κάποιο παρατσούκλι που έχουν δώσει στον μπαμπά σου ή τον παππούλη σου.  Κι αυτοί αμέσως θα καταλάβουν.

Για μένα αυτοί οι άνθρωποι έχουν βρεί το νόημα τις ζωής. Γι'αυτό και ζουν περισσότερο αν και έχουν ταλαιπωρηθεί τόσο πολύ στη ζωή τους. 

Γι'αυτό θα πρέπει να τους αγαπάμε, να τους επισκεπτόμαστε συχνά, και να είμαστε περήφανοι γι'αυτούς.  

Πρίν γίνουν απλά φωτογραφίες...